Lirimi i metanit po fillon në Oqeanin Arktik
Sedimentet e Oqeanit Arktik janë plot gazra të ngrirë të njohur si hidrate dhe shkencëtarët prej kohësh shqetësohen se çfarë do të ndodhë kur dhe nëse kriza e klimës i detyron ato të shkrijnë.
Kjo sepse njëri prej tyre është metani, një gaz serrë që ka 80 herë ndikimin ngrohës të dioksidit të karbonit për një periudhë 20 vjeçare. Në fakt, Shërbimi Gjeologjik i Sh.B.A-së ka renditur destabilizimin e hidratit Arktik si një nga katër shkaktarët më seriozë për ndryshime edhe më të shpejta të klimës.
Tani, shkencëtarët në bordin e anijes kërkimore ruse R / V Akademik Keldysh i kanë thënë The Guardian se ka prova se destabilizimi tashmë ka filluar në brigjet lindore të Siberisë.
“Zbulimi i hidrateve të çlirimit të rafteve në mënyrë aktive është shumë i rëndësishëm dhe i panjohur deri më tani,” i tha The Guardian shefi i shkencës së anijes Igor Semiletov i Akademisë Ruse të Shkencave. “Kjo është një faqe e re.”
Ekipi ndërkombëtar i 60 studiuesve tha të martën se ata ishin të parët që vëzhguan çlirimin e metanit në një zonë të gjerë të shpatit kontinental jashtë Siberisë Lindore. Ata vunë re flluska që lëshoheshin nga sedimentet oqeanike në gjashtë pika të ndryshme vëzhgimi, në një shtrirje të 150 kilometrave (afërsisht 93 milje) me 10 kilometra (afërsisht 6 milje) të shpatit.
Ata gjithashtu regjistruan përqendrime metani deri në 1,600 nanomole për litër në një thellësi prej rreth 300 metrash (afërsisht 984 metra) në shpatin e Detit Laptev. Kjo është një përqendrim 400 herë më i lartë se sa pritej në rrethana normale.
Ndërsa flluskat e metanit ende po absorbohen nga oqeani, studiuesit matën përqendrimet e metanit afër sipërfaqes që ishin katër deri në tetë herë më të larta se normalja dhe thanë se ky metan do ta çonte atë në atmosferë.
“Në këtë moment, nuk ka gjasa të ketë ndonjë ndikim të madh në ngrohjen globale, por çështja është që ky proces tani është shkaktuar. Ky sistem i hidratit të metanit në shpatin Lindor Siberian është trazuar dhe procesi do të vazhdojë”, shkencëtari suedez Örjan Gustafsso i Universitetit të Stokholmit i tha The Guardian.
Kjo nuk është zbulimi i parë alarmues që ekspedita e Semitelov është shfaqur. Vjeshtën e kaluar, ata lëshuan imazhe të një burimi metani që bubullonte nga dyshemeja e Detit Siberian Lindor, njoftoi The Moscow Times.
Sidoqoftë, studiuesit kërkuan kujdes për t’iu përgjigjur gjetjeve të tyre. Ata theksuan se ata duhej të konfirmoheshin sapo të përfundonte ekspedita dhe të dhënat mund të rishikohen dhe shkruhen në një revistë të vlerësuar nga kolegët.
“Potencialisht ato mund të kenë pasoja serioze klimatike,” i tha Semitelov The Guardian për zbulimet e tij, “por na duhet më shumë studim para se ta konfirmojmë atë.”
Shkencëtarët të cilët nuk ishin të përfshirë në studim iu përgjigjën me skepticizëm historisë së The Guardian, raportoi The Week.
Shkencëtari i klimës Zeke Hausfather vuri në dukje një studim të madh të emetimeve globale të metanit që mbështetej në të dhënat satelitore dhe vëzhgimet në vend dhe zbuloi se nuk kishte rritje të emetimeve të metanit të Oqeanit Arktik që nga viti 2017.
Gavin Schmidt, një klimatolog dhe drejtor i Institutit NASA Goddard për Studime Hapësinore, argumentoi se nuk kishte asnjë provë që metani i Arktikut kishte pasur një ndikim të ndjeshëm të klimës në epokat e mëparshme kur rajoni ishte edhe më i ngrohtë sesa sot.
“Kjo histori është … jo bindëse,” shkroi ai në Twitter. “Së pari, janë vetëm dy shkencëtarë (pa botim), njëri prej të cilëve ka bërë pretendime të ngjashme (të pambështetura) përpara dhe injoron kontekstin që permafrost & metani janë degraduar në këtë rajon që kur u përmbyt në Holocenin e hershëm.”
Burimi: .ecowatch